Vargjet e Arben Dukës!

Vulgariteti u bë mbret

Kur je njeri që pëlqen sqimën,
Kur ke një prerje prej poeti,
Krejt pa mëshirë shpirtin dhe frymën,
Këtu ta merr vulgariteti!

Vulgaritet i patreguar,
Tek gjithë gjitarët e kopesë,
Në ndonjë skutë krejt të harruar,
Ti mund të gjesh pakëz finesë!

E natyrisht ti je një qorr,
Vulgun pa fund po s’e ke parë,
Një rob mendon se bën humor,
Po të pëllasi si gomar!

Vulgaritet në çdo ekran,
Finesë e sharm nuk kam parë kurrë,
Një grua “me diplomë” po shan,
Edhe më keq se ç’shan një burrë!

Vulgaritet në parlament,
Vulgaritet në qeveri,
Vulgariteti s’do talent,
Mund ta “ushtrojë” çdo njeri!

Vulgaritet i neveritshëm,
Modernet këngë dhe populloret,
Ndaj shumë ekrane “të magjishëm”,
Qelben më keq se nevojtoret!

Vulgaritet në infinit,
Në internet e kafene,
Një monument vulgut iu ngrit,
Nga fund’i tokës gjer mbi re!

Vulgariteti i shoqërisë,
Të lot nga mëndja more Duk’,
Gjersa dhe njësh’i qeverisë,
Është i fiksuar në Fejsbuk!

Vulgariteti u bë mbret,
Dhe përmbi kokë iu vu kurorë,
Dhe ndodhi kjo në të vërtetë,
Që kur nga librat hoqëm dorë!

Vulgaritet në dashuri,
Flama kudo atë ka prekur,
S’ka poezi në fshehtësi,
Magji e saj me kohë ka vdekur!

Por unë i njoh në të vërtetë,
Ca njerëz fin në Shqipëri,
Por në këtë vulgaritet,
Ata nuk bien hiç në sy!

Era e hudhrës nuk humbet,
Ia mbyt aromën trëndafilit,
Kur një gomar këtu pëllet,
S’dëgjohet kënga e bilbilit!

Vetëm për vulg në Europë,
Vërtet’ që kemi bërë një bum,
E po nuk dolëm nga kjo gropë,
Gjithë jetën do ta shkojmë në llum!

Është kjo llumnajë vulgariteti,
Pjellë e sistemit politik,
Ndaj dhe i pari është shteti,
Vulgariteti “politik”!

Kjo do të ndodhte pa dyshim,
Do ta shikonte dhe një qorr,
Që kur iu hodh në vendin tim,
Një bombë sistemit arsimor!

Ndaj dhe po shkon zi e më zi,
Se prishët dhe atë që gjetët,
“Demokracia” për çudi,
Po shumëfishon analfabetët!