Vargjet e Arben Dukës!
Nëpër rrjetat e kujtimit…
(Lirike)
Eja mike, se u ngrysëm,
u sos vaji i kandilit,
siç e sheh mbeti përgjysëm,
këngë e bukur e bilbilit.
Ejamike, se u sosëm,
syri na u vesh me mjegull,
këmbët na u plevitosën,
porsi rrush i tharë në pjergjull.
Eja, kthejmë kokëm mbrapa,
të shohim rininë e tretur,
kur të hedhim ato hapa,
të kuptojmë ç’na ka gjetur.
Këmba-këmbës, dora-dorës,
gjer këtu ne erdhëm tok,
cipë e bardhë e dëborës,
ngriu akull përmbi flokë.
E ç’të themi, e ç’të shkruajmë,
e ç’të themi tani tjetër,
dalim si gjahtarë të gjuajmë,
kujtime nga kohë e vjetër…
Kemi shkuar pa dyshim,
ditë e net romantike,
kur në qiell plot shkëlqim,
dridhej hëna si kaike.
Atë hënë që rrotullohej,
s’e shihja në qiellin blu,
e shihja si pasqyrohej,
e dridhej në sytë e tu.
E shikoja dhe s’kuptoja,
në ato netë me fantazi,
s’dija kur i krahasoja,
kush ish hëna e kush ti.
Mbaj mënd që i kam thënë,
në ato netë me frymëzime:
“Je e bukur, o moj Hënë,
e bukur si mikja ime!..”
Jo moj jo, se nuk u ngrysëm,
kemi ende për të thënë,
kënga s’mbetet kurrë përgjysëm,
kur atë e ndrit një hënë.
Nëpër rrjetat e kujtimit,
në rrjeta si peshku s’kapem,
ti je zanë e frymëzimit,
unë jam djalë e kurrë s’plakem.
Ende larg janë ditëzezat,
larg e larg sa s’sheh syri,
unë me shpirt ngrita për brezat,
këto kroje prej floriri.
Kur brezat aty të pinë,
do jem në të madhin gjumë,
por ata duhet ta dinë,
se i kemi dashur shumë.
Stamboll-Tiranë 2004-2013.
15 Komente
Komento
Them se lirikat e tua,
jane,si thelleza gushti…
si lotet buze qerpiku,
renur gushes,te Lasgushi….
Tre element,ka humori!
Te shperthej’ “bombe”,nga brenda,
(eshke,sterrall dhe hurori)
dhe nje fill’ qe fshik te zemra…
I nderuar Arben
Na ke dhene shume force dhe kenaqesi duke lexuar poezit tuaja prej kaq shume kohe.
Ju lutem pranoni kete poezin time si dhurate dhe njekohosisht si koment ndaj poezise tuaj per Janullatosin e cila ka shokuar dhe ka ngjallur shume kritika.
Luani s’behet mi.
Dhe Burri i mençur thone gabon,
gabimi eshte veper njeriu.
Por Luani s’behet mi,
dhe Duka s’eshte Fahri Balliu.
Un nuk kam asgje me greket,
as me Krye Peshkop Janullatosin.
Ato nuk e di çfar duan??
te vdekurit tane pse i zhvarosin??
Un nuk jam Orthodoks,
as katolik s’jam,as mysliman.
Por besoj tek nji Zot i Madh,
qe njerzimin se perçan.
Sot pas njezet e ca,vitesh
me Kisha e Xhamia jemi lartesuar,
por urrejtja mes shqiptaresh,
vjen çdo dite e tu u shtuar.
Nga Athina na e prune,
Krye Peshkop Janullatosin.
se e vjetra,Patriark-Stambollit,
frike ka nga pasardhsit e Nolit.
Shqiptari tradit e ka
mikun e mir ne krye t’vendit ul,
ja jep besen,me gjak e mbron
e ben vella per jet e mot.
Janullatosin pas kaq vitesh
kam mesuar qe ta dua,
ndaj s’dua qe Ai te iken,
por te flasi shqip me mua.
O bilbil, plakur nuk jemi!…
Ti këndosh mikes së vjetër,
Si këndon bilbili degës;
Si tani të duket tjetër,
Sepse s’merr ngjyrën e shegës…?
Ti. bilbil, i plakur malit;
Ke zili zockat e reja;
Nuk ke frikë se gur i zallit,
Të godet porsi rrufeja?..
Bilbileshën që e more,
E ke plakur gjer në gene,
Rininë e saj si harrove,
Kur e quaje:” ti,moj qene?!”
O bilbil, plakur nuk je,
Gjer sa ngrihet bilbilushi,
Keq vërtet do të qe,
Të ish tharë verig e rrushit!…
Gjersa ka edhe viagër,
Ka penis me bateri,
Futu me kokë n’atë zgavër,
Nxirre gjuhën dhe lëpi…
Ska bilbil të plakur fare,
Mos shijojë vlerën e femrës,
Mos këndojë në ato male,
Ku digjet, flakë, pulsi i zemrës!…
O DITA! Perse u dashka te n’a hapni barkun!…
Thote Beni se u plakem
dhe kjo eshte e vertete
Tek na shohin si u mpakem
sa shpejt ikerka kjo jete.
Por ne jeten sic e deshem
do ta duam gjer ne fund
Mike, bashke lozem e qeshem
ne qytet a ne katund
Ndene fiq e ndene dardhe
poshte lendines mbushur bar
Tatepjete u rrukullisem
teksa puthjet ndiznin zjarr
Syte pothuaj nuk dallonin
dhe ndonjerin ne pergjim
Le te thoshin cfare te donin
Humbur ne-ne perqafim
Cna ngacmove o Ben Duka
me kete lirike te bukur
te qemtojme vitet qe iken
si pellumba e si flutur…
O, desha te theme,qe kur kendon bilbili,turtulli bene mire te mbaj vesh….
Përjetova shpirtërisht një marrdhenie jetesore qe Z.Duka na e jep tërë hijeshi,prandaj më lejoni të perifrazoj me thjeshtësi ndjesinë njerëzore që mund të shprehet vetëm me poezi.
Poezia është oshëtimë e vilmit dhe e prehjes,
gjithanshmërinë e botës e rrok në një figurë,
ajo është aftësia njerëzore që di të fshehtën,
vesën e lotit ta kthejë në gaz dhe në furtunë.
Eshtë magjia e fjalës, ritmi, melodia e lirës,
gurgullima e moteve nëpër lumin e kujtesës,
përmes zhurmës nga koh’ e egër e errësirës,
na sjell dritën e syve, zërin, kuptimin e jetes.
Poezia është afshi i kënaqësisë dhe trazimit,
është tharmi i shpirtit që pëjetsisht e ruajmë,
fuqia e padukshme e heshtjes e shpërthimit,
kur hareja a trishtimi na kanë bërë të vuajmë.
SA E BUKUR ME PREKU,ME TE VERTET VJEN NJE DITE,KUR SDO JEMI ME ,DHE KJO NA BEN TE TRISHTE.POR ESHTE E VERTET.PO JETA KESHTU E KA.
Arben Duka! Ke bere nje poezi, qe natyrisht perveç dedikimit, ka dhe nje frymezim. Jo vetem Esenini, por dhe Agolli me turkeshen dhe i madhi Poradec, them se jane piknisja e muzes tende per kete lirike mjaft te bukur. Ndersa per mikun tim L. do te thoja se kete here, ose do kete rrekellyre jo nje por disa gota, ose ka harruar se kete faqe nuk e lexojne vetem adoleshente.
Ndersa poezia e studentit, me nje stil modern, do te thoja se e zbukuron kete faqe.
Pelivan , ti s’ke te drejte
Beni eshte nga ato vise
gjemimi i kenges me i rende
behet me kthys e me iso
Nje cajup I mrekullushem I diteve tona.
Te lumte
Ore Gjimnastikant(Akrobat),perse e ke fjalen?! une s’flas per mikun tim bilbilin Duka, por per dik,qe s’di te qendroj as ne vendin e turtullit…. pra,ky L… Gjithesesi, do doja te shoh ndonje poezi tjeter te Studentit…
Pene si e Lazgushit. Lirike erotike e spikatur kush nuk i kendoi dashurise. e ku ka me e bukur se ajo, por vjen nje dite qe sejcili i kthehet kujteses dhe behemi nostalgjik per rinine tone. Sejcili ka jetuar kohen e vet te bukur, te paperseritshme dhe te pa krahasueshme. E megjithate mendja dhe zemra nuk heshtin, te tjerat le te pushojne.
Mike me vetull më trete
Të dua të gjithë për vehte
Të dua ç’janë për njerinë
Gush e gjoks, faqe synë
I dua ti mbaj me vehte
Sot këtu dhe ku të vete
Ti shijoj dhe kur je larg
Si tani por edhe plak
Se kjo jetë gënjeshtare
Vjen një ditë mbaron për fare
Sa je gjallë bëhu bujare
Në zemër mbamë “ilegale”
Miqesisht
Vargjet e tua Lumo poeti
shkumbezojne si dallge deti
Frymezim vargjet e Benit
si per ty dhe per Studentin
Ciko-nili vargje nur
pena mos te shterofte kurre
Te falenderoj pa fund